Konstant Ciach: “Op het Boni had ik docenten die me echt vormden en het verschil maakten. Dát wilde ik óók. Of ik daar in geslaagd ben als docent, weet ik niet, maar kon wel altijd erg goed met mijn studenten opschieten. Je moet je studenten respecteren en dan zijn er geen problemen en kun je meewerken aan hun ontplooiing. Ik heb dat altijd met plezier gedaan en weet dat ze me waardeerden. Toen ik nog werkte aan de Pabo fietste ik elke ochtend vroeg door de Kanaalstraat en Damstraat naar de Uithof. ’s-Avonds kwam ik vaak laat terug. Nu ik met pensioen ben wandel ik vaak door de Kanaalstraat en zie veel beter hoe deze zo mooie straat verloedert. Te veel winkels met hetzelfde aanbod. Dat kan toch niet rendabel zijn. Ook de kwaliteit is minder en daar is weinig vraag meer naar. En ’s-avonds en ’s-nachts veel overlast van racende auto’s, ballonnenblowers en vaak herrie. Dat had ik me nooit eerder gerealiseerd omdat ik al werkend vaak vroeg naar bed ging. Bij een praatje met Johan Perk (ook lid van het wijkplatform bij de tabakswinkel praatten we daarover en hij vroeg me: “Word ook lid dan kan jij in het wijkplatform ook meepraten, -signaleren en -denken over het probleem. Het wijkplatform is dé plek om je stem te laten horen.” Dat leek me een goed idee. Er zijn natuurlijk wijkgenoten die daar geen behoefte aan hebben, ik wel. Als wijkplatform lid wil ik geen beleid maken want daar heb ik de expertise niet voor. Daar hebben ambtenaren en de politiek veel meer verstand van. Zij zijn er voor het beleid. Maar ik kan wel signaleren en de ogen én oren van de wijk zijn waardoor het bestuur van onze stad beter geïnformeerd is. Dus betere beslissingen kan nemen. En natuurlijk kan het wijkplatform ideeën geven over niet ernstig ingewikkelde zaken. Hopelijk hebben ambtenaren, de gemeenteraad en het college er wat aan en zin in om wat te doen met onze informatie en adviezen.

Ik hoop dat mijn opgestoken vinger gewaardeerd wordt.”

Tekst: Walter van Tiel